Vier slagwerkers, gemodificeerde bassdrums en verschillende drumrobots onderzoeken de relatie tussen mens en machine in het transdisciplinaire werk Ma(n|chine) van Zeno van den Broek. In de karakteristieke uitgebeende, maar intense minimalistische visuele en muzikale stijl van deze veelgeprezen maker gaan performers uit het digitale domein een dialoog aan met die van vlees en bloed. Een overweldigende verkenning van het spanningsveld tussen het algoritmische én het menselijke in compositie en uitvoering.
Eveneens op het programma: de verpletterende klassieker Pléïades van Iannis Xenakis uit 1979. Net als Van den Broek dat nu is, stond Xenakis al langer bekend als een componist die vertrekt vanuit een architecturale, haast wiskundige benadering. Pléïades wordt algemeen beschouwd als één van de hoogtepunten binnen zijn oeuvre